Henryk Krajewski (ur. w 1912 r. w Warszawie) — absolwent Państwowej Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda, aktywny działacz Komunistycznej Partii Polski, lata 1939 —1946 spędził w ZSRR m.in. w kopalni w Donbasie i wojskowych zakładach lotniczych na Uralu. Po powrocie do kraju (1946) pracował w Dowództwie Wojsk Lotniczych i Biurze Wojskowym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.

Antysemityzm osiągnął podczas okupacji sowieckiej rozmiary wcześniej niespotykane na obszarze dawnych Kresów Wschodnich Polski. Wielu nie-Żydów tylko czekało na okazję rozliczenia się z Sowietami oraz z ich faktycznymi i rzekomymi sprzymierzeńcami. Zbrodnie sowieckie na ludności cywilnej i więźniach - popełnione na krótko przed wybuchem wojny z Niemcami albo już w czasie ucieczki przed oddziałami niemieckimi - podsyciły tylko żądzę zemsty. Podziałały jak przysłowiowa oliwa dolana do ognia. Kresy w tamtych dniach przypominały kocioł piekielny, w którym wrzały emocje i namiętności, gotowe by wyładować się przy pierwszej lepszej okazji. Ta okazja nadeszła po ucieczce Sowietów i wkroczeniu Niemców na te tereny...Książka, która w poszerzonej i poprawionej wersji oraz autoryzowanym przekładzie trafia dziś do rąk polskiego czytelnika, po raz pierwszy ukazała się w języku niemieckim w sierpniu 2000 roku, w wydawnictwie Propyläen (B. Musiał, "Konterrevolutionäre Elemente sind zu erschiessen". Die Brutalisierung des deutsch-sowjetischen Krieges im Sommer 1941, Berlin-München 2000, wyd. II 2001).W ciągu kilku tygodni jej recenzje opublikowały "Der Spiegel", "Die Zeit", "Frankfurter Allgemeine Zeitung" oraz gazety regionalne, zaś na łamach "Die Welt", "Süddeutsche Zeitung", "Frankfurter Rundschau" i w wielu audycjach radiowych rozgorzały dyskusje na temat zawartych w niej tez. Książka spotkała się z żywym odbiorem także w innych krajach, m.in. w Austrii, Szwajcarii, Francji i Stanach Zjednoczonych oraz - co szczególnie ciekawe - w Japonii (zob. "The Yomiuri Shimbun" z 26 sierpnia 2000).W listopadzie 2000 roku została umieszczona na liście dziesięciu najlepszych publikacji specjalistycznych, opracowywanej co miesiąc przez "Süddeutsche Zeitung", rozgłośnię Norddeutscher Rundfunk oraz "Buchjournal".Wkrótce ukazały się również pierwsze stricte historyczne recenzje, książka Bogdana Musiała stała się bowiem nie tylko znaczącym wydarzeniem medialnym, lecz przede wszystkim - naukowym. W październiku 2001 roku autor został uhonorowany nagrodą historyczną Fundacji Ericha i Erny Kronauerów; podczas uroczystego wręczenia nagrody laudację na jego część wygłosił prof. Hans-Adolf Jacobsen.BOGDAN MUSIAŁ (ur. 1960 w Wielopolu, Małopolska) - historyk niemiecki polskiego pochodzenia; w 1985 roku uzyskał w RFN azyl polityczny, w 1992 - obywatelstwo. W 1998 roku na Uniwersytecie w Hanowerze uzyskał tytuł doktora za pracę nt. udziału niemieckiej administracji cywilnej Generalnego Gubernatorstwa w prześladowaniu Żydów w okupowanej Polsce w latach 1939-44. Jest pracownikiem naukowym Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie.

Awans Związku Sowieckiego do rangi światowego mocarstwa byłby niemożliwy bez materialnego technologicznego, a także politycznego wsparcia z Niemiec - taką tezę przekonująco dokumentuje w swojej nowej książce Bogdan Musiał, który dał się poznać jako wytrawny znawca rosyjskich i wschodnioeuropejskich archiwów. Szeroko zakrojone dostawy niemieckich maszyn i urządzeń, które trwały do czerwca 1941 roku, umożliwiły Sowietom budowę przemysłu ciężkiego i zbrojeniowego. Prowadzona już po wojnie przez reżim Stalina polityka systematycznych demontaży urządzeń przemysłowych oraz infrastruktury na obszarze Polski i Niemiec stanowiła drugi impuls modernizacyjny oraz zapewniała dynamikę wzrostu, której kraj ten nigdy nie zdołałby wypracować własnymi siłami. Grabież zapewniła sowieckiemu dyktatorowi dopływ nowoczesnych maszyn, cennych surowców i produktów, laboratoriów naukowych, urządzeń przemysłowych i infrastrukturalnych. Gdy tylko ustał transfer zachodnich technologii, rozpoczął się proces upadku sowieckiego imperium. Książka Bogdana Musiała, napisana na podstawie nowych, dotychczas niedostępnych źródeł, uzupełnia lukę we współczesnej historiografii.